เหมือนกำลังซ่อมๆอะไรอยู่

มาช่วยถอดแบบหล่อเทียนพรรษาให้พระอาจารย์

กุฏิ วัดวังตะวันตก จ.นนครศรีธรรมราชพื้นที่แห่งนี้เดิมเป็นของเจ้าจอมปราง ต่อมาในสมัยเจ้าพระยานครศรีธรรมราช (น้อย) ได้ถวายให้เป็นพื้นที่วัด ทั้งนี้ในปีพ.ศ. 2431 พระครูกาชาด (ย่อง) และศิษย์ได้ร่วมกันสร้างกุฏิไม้ขึ้นหมู่หนึ่ง โดยสร้างเป็นเรือนเครื่องสับ 3 หลัง มีหลังคาจั่ว อาคารแห่งนี้เป็นตัวอย่างของเรือนเครื่องผูกแบบไทยประเพณี โดยมีห้องจำนวน 3 ห้อง ซึ่งสอดคล้องกับความนิยมที่สร้างจำนวนห้องเป็นเลขคี่ ยกใต้ถุนสูงเพื่อป้องกันภัยธรรมชาติ และไว้ใช้เก็บของ หน้าบันหลังกลางฉลุเป็นลายพันธุ์พฤกษาเพื่อไม่ให้ดูเรียบเกินไป ส่วนผนังทำเป็นฝาปะกนลูกฝักฝาปะกนกุฏิ วัดวังตะวันตก จ.นครศรีธรรมราชฝาเรือนของกุฏิวัดวังตะวันตกเป็นเป็นฝาปะกนลูกฝัก สลับกับฝาบานเกล็ด ซึ่งนิยมมาก่อนแล้วในการสร้างเรือนเครื่องสับแบบไทยประเพณี นอกจากนี้บางช่องมีการแกะสลักลายพันธุ์พฤกษาก้านขดด้วย ลักษณะอีกประการหนึ่งที่น่าสนใจคือการเจาะช่องหน้าต่างเป็นรูปวงรีซึ่งไม่นิยมมาก่อนในศิลปะไทย อาจได้แรงบันดาลใจจากศิลปะจีนซึ่งนิยมการเจาะช่องประตูหน้าต่างหลายรูปทรงก็เป็นได้

เคยมาครั้งแลกในชีวิตแต่ได้มาเจอผมก็ว่าสวยมากๆเลยที่ถิ่นนี้

อากาศดี จอดรถสบายๆ ผู้คนอัธยาศัยดี ขนมจีนรสเด็ด

สวยงามเชิดหน้า แต่เริ่มส่อให้เห็นการขาดการบำรุงดูแลรักษา

ชอบเพราะต้นใม้เยอะ.และร่มรื่น.

ทำจากไม้ทั้งหลังสวยมาก

หาดูยากแล้ว

ระลึกถึงเณรปลื้ม

สวยมาก

อยู่จ.นครศรีธรรมราช

สวย

สงบ