บ้านร้อยปี (บ้านเลขที่ 1) เป็นบ้านเก่าในสมัยที่ต่างชาติเข้ามาทำกิจการป่าไม้ (ในช่วงราวพ.ศ.2428) หากว่าอาคารที่พักถูกสร้างในช่วงหลังจากนั้น ซึ่งไม่สามารถระบุเวลาได้ แต่อาจอ้างอิงได้ว่ามีอายุมากกว่า100ปีตามประวัติการบันทึกได้ระบุว่า บริษัทบอร์เนียว จำกัด และบริษัทหลุยส์ ตี เลียว โนเวนส์ เป็นผู้รับสัมปทานป่าไม้ในพื้นที่ลำปาง และได้สร้างอาคารที่พักเหล่านี้ หลังจากสัญญาอายุสัมปทานได้สิ้นสุดลง กรมป่าไม้จึงตกลงซื้อที่ดิน ที่ทำการและอาคารต่าง ๆ ของทั้งสองบริษัทนับจากมีการก่อตั้งกรมป่าไม้ กิจการป่าไม้ ได้มีการพัฒนาขึ้นเป็นลำดับ มีการเปลี่ยนแปลงสัญญาอนุญาตทำป่าไม้สักที่ใช้มาก่อนและใช้อยู่ โดยให้ยกเลิกแบบเก่าและใช้สัญญาใหม่แทน การกำหนดขนาดจำกัดไม้ที่จะตัดฟัน ควบคุมการทำไม้สัก โดยเฉพาะพื้นที่ภาคเหนือ โดยในระยะแรก กรมป่าไม้ มีที่ทำการที่เชียงใหม่ ซึ่งปัจจุบัน เป็นที่ตั้งของสำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 16 (เชียงใหม่) ขณะเดียวกันยังได้มีสาขาระดับป่าไม้ภาคขึ้นที่ลำปาง และนครสวรรค์ จึงนับได้ว่า ป่าไม้ภาคลำปาง เป็นหน่วยงานของกรมป่าไม้ ที่ได้จัดตั้งขึ้นพร้อมกันกับการสถาปนากรมป่าไม้ขึ้น ในปีพุทธศักราช 2439 มี มิสเตอร์ ลิมูซิน ดำรงตำแหน่งป่าไม้ภาคลำปาง เป็นคนแรก และมีการดำเนินงานทางราชการมาโดยตลอดจน พ.ศ.2545 ได้มีตราพระราชบัญญัติปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรม พ.ศ.2545 มีการปรับปรุงโครงสร้างการบริหารงานของกรมป่าไม้ขึ้นใหม่ สำนักงานป่าไม้เขตลำปาง ได้เปลี่ยนเป็น สำนักบริหารจัดการในพื้นที่ป่าอนุรักษ์ 14 (ลำปาง) สังกัดกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม และปีพ.ศ.2548 ได้มีการปรับปรุงส่วนราชการของกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ได้เปลี่ยนเป็น สำนักบริหารพื้นที่ป่าอนุรักษ์ที่ 13 สาขาลำปาง จนถึงปัจจุบัน