ระบบขนส่งมวลชนจังหวัดเลยก็จะมีรถบัส ระหว่างจังหวัด/อำเภอจองได้บ้างไม่ได้บ้าง แล้วแต่วิธีขายส่วนมากมักมาเลทนิดหน่อย (ครึ่ง ชม.)ที่ตรงเวลาหรือมาก่อนเวลาก็พอมียกเว้นแอร์เมืองเลย เลทชิบหายและประจำเลทปกติของแอร์เมืองเลยคือ 1 ชม.เคยรอนานสุด 2 ชม.กว่า (ทั้งที่อยู่ต้นสาย)ทุกวันนี้เลิกนั่งแอร์เมืองเลยมานานแล้วเพราะกลัวขาดใจตายระหว่างรอ---สองแถว ระหว่างอำเภอ/ตำบลมีป้ายประชาสัมพันธ์บอกว่า ออกทุกชั่วโมงแต่การไปรอระหว่างทางนั้น ลำบากมากเพราะไม่รู้จะมาตอนไหน จะไปไหนก็ไม่กล้าดวงตาต้องจ้องเขม็งไปที่ถนนช่วงสุดขอบฟ้าปวดฉี่ก็อดไว้ เพราะกลัวสองแถวจะโผล่มาซึ่งถ้าหากพลาด เราต้องรอคันถัดไปซึ่งจะมาอีกตอนไหนก็ไม่รู้ ช้าเร็วก็ไม่รู้คือไม่รู้อะไรเลย ส่วนตัวเคยคิดจะนั่งได้พยายามรออยู่พักหนึ่ง (หน้าราชภัฏฯ)สุดท้ายหมดกำลังใจ เลยโทรให้คนมารับ---แทกซี่เมืองเลย (ไม่มีในภาพ)มาตรฐานดี โทรตามหรือนัดได้มีมิเตอร์ แต่ถ้าออกนอกเขตเมืองไกลเกินกี่กิโลนี่แหละ จะมีค่าบริการเพิ่มแทกซี่ให้เหตุผลว่า เพราขากลับไม่มีผู้โดยสาร ซึ่งน่าเห็นใจ และเราโอเค---สามล้อตุ๊ก ๆ ไปไหนขอให้บอกจะข้ามอำเภอก็ได้ ถ้ารีบ และเงินถึงค่าบริการจะมีค่ากลางตามประกาศแต่ถ้าพูดภาษาเมืองเลยได้ จะมีสิทธิต่อราคาส่วนผมพูดไม่ได้ ก็อาจได้สิทธิราคาพิเศษคือแพงกว่าชาวบ้านนิดหน่อยส่วนตัวเคยใช้บริการครั้งหนึ่งคือให้ไปส่งทำธุระ และรับกลับมาด้วยระหว่างที่ผมทำธุระนั้น พอมองมาก็ปรากฏว่าคนขับหายไป รถยังอยู่พอผมจะกลับก็ต้องไปตามหาปรากฏว่าคนขับลงไปในคลองใกล้ ๆเก็บผักบุ้งตัวเปียก และขับเปียก ๆ เช่นนั้นพาผมกลับมาส่ง เรียกได้ว่า นี่เป็นต้นแบบของความเป็นมนุษย์อินดี้ แบบออริจินัลคือไม่ต้องปรุงแต่งใดใดนะครับ แหม่

ซ่อมทางหน่อยเถอะ