วัดร้างที่เหลือเพียงซากเจดีย์และพระพุทธรูปปูนปั้น อยู่ข้างวัดวรเชษฐ

คงเห็นร่องรอยส่วนที่เหลือของประวัติศาสตร์ให้ศึกษาอยู่บ้าง แม้จะไม่มากเท่าไหร่นักก็ตาม

เป็นวัดที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของพระราชวังโบราณ ไม่ปรากฎหลักฐานการสร้างเมื่อใด ตามพงศาวดารกล่าวว่าเดิมชื่อวัดระฆัง คราวพระสงฆ์ไทยไปเผยแพร่พุทธศาสนาที่ลังกา กลับมาได้นำเอาหน่อพันต้นโพธิ์มาปลูกไว้ที่วัดระฆังแห่งนี้ และเปลี่ยนชื่อวัดเป็นวัดวรโพธิ์ตั้งแต่นั้นมา

ย้อนกลับไปดูซากอิฐซากปูนเก่าๆ เห็นถึงความศรัทธา เห็นความสามารถช่างสมัยโบราณ แล้วภูมิใจที่เรามีอดีตมายาวนาน

มีฐานพระปรางค์ขนาดใหญ่ เจดีย์และพระพุทธรูป สวยงามครับ

สวยงามสะอาดมีกลิ่นหอมดอกอะไรไม่รู้อ่อนๆ

คนไม่ค่อยมีครับ กำลังสร้างโบสถ์ใหม่

ผมเป็นคนหนึ่งที่ศรัทราในหลวงพ่อไห เจ้าอาวาสองค์ปัจจุบันมาก มาที่วัดแห่งนี้หลายครั้ง หลวงพ่อท่านมีจิตเมตตาสูงมาก ช่วยเหลือผู้คนที่มีปัญหาสุขภาพมายาวนาน แม้ท่านจะอายุมากแล้ว โดยเฉพาะโรคเกี่ยวกับกระดูก เส้นเอ็น ผมเคยเป็นโรคหมอนกระดูกทับเส้นประสาทมานานก็พ้นมีดหมอผ่าตัดเพราะความเมตตาของหลวงพ่อ หลวงพ่อรักษาให้ โดยไม่ยอมรับปัจจัยเพื่อส่วนตัว ถ้าจะให้ก็เป็นให้กับส่วนรวมของวัด อยากบอกว่า น้ำมันสูตรของหลวงพ่อดีมาก สุดบรรยาย ที่บ้านผมใช้กันทั้งตระกูลมานานหลายปี /ผศ.ดร. ศักดิ์ชาย สิกขา ม.มหาสารคาม

โบราณสถานสมัยอยุธยา พระอุโบสถ พระวิหาร พระปรางค์องค์ใหญ่ที่เหลือเพียงส่วนฐาน

มาเวียนเทียนและเป็นวัดเล็กที่กำลังสร้าง

สถานที่สวยคนับ

สวยมาก

สงบ ร่มเย็น

สาธุสาธุสาธุครับ

ทำบุญ

สาธุ